Kanał Staropole

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kanał Staropole
Paklica
Ilustracja
Kanał Staropole widziany z powietrza, w prawym dolnym rogu widoczny Pz.W. 778
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Struga
Ident. PRNG

185795

Źródło
Miejsce wzniesienia powyżej jeziora Paklicko Małe
Wysokość

79,7 m n.p.m.

Współrzędne

52°23′08″N 15°27′40″E/52,385556 15,461111

Ujście
Recypient Paklicko Wielkie
Wysokość

64,7 m n.p.m.

Współrzędne

52°20′21″N 15°29′08″E/52,339167 15,485556

Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Kanał Staropolestruga w Polsce, w województwie lubuskim, przepływa przez powiat międzyrzecki oraz świebodziński[1]. Państwowy rejestr nazw geograficznych wskazuje, że element rodzajowy cieku to kanał[1].

Według numerycznego modelu terenu udostępnionego przez Geoportal źródło cieku znajduje się na wysokości 79,7 m n.p.m., a ujście do jeziora Paklicko Wielkie na wysokości 64,7 m n.p.m.[2] Przepływa przez tereny wsi Wysoka, Boryszyn oraz Staropole[2]. Górny bieg cieku leży na terenie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego Uroczyska Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego oraz obszarze specjalnej ochrony siedlisk Natura 2000 Nietoperek[3][4]. Dolny bieg cieku położony jest na obszarze chronionego krajobrazu o nazwie Rynna Paklicy i Ołoboku[5].

Przepływ w strudze w 2003 roku wynosił wiosną 208 dm3/s, a latem 78 dm3/s[6].

Według wielu źródeł Kanał Staropole jest klasyfikowany jako górny bieg Paklicy[6][7][8].

Do 1934 roku ciek był nazywany Mühlen Fliess[9]. W połowie lat 30. XX wieku Niemcy włączyli ciek w system przeszkód wodnych, budowanego ówcześnie Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego. Struga została na kilku odcinkach znacznie poszerzona i zaczęła pełnić funkcję kanału fortecznego. Poszczególne odcinki zostały ponumerowane (718, 716, 715a, 715b). W pobliżu przepustów wybudowano Panzerwerki, które miały uniemożliwić przeprawę (778 w Boryszynie i 780 w Staropolu)[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 185795
  2. a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Geoportal Krajowy [online] [dostęp 2023-07-02].
  3. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Uroczyska Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego [online] [dostęp 2023-07-02].
  4. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Nietoperek [online] [dostęp 2023-07-02].
  5. Rozporządzenie Nr 14 Wojewody Lubuskiego z dnia 24 lipca 2003 r. w sprawie określenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa lubuskiego [online].
  6. a b Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Zielonej Górze”, Paklicko Wielkie – Komunikat o jakości wód w 2003 roku [online], zgora.pios.gov.pl [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-30].
  7. Instytut Języka Polskiego PAN, Elektroniczny słownik hydronimów Polski - Paklica [online], eshp.ijp.pan.pl [dostęp 2023-07-02].
  8. a b Jerzy Sadowski, Fortyfikacje MRU w okolicy Lubrzy, Gliwice: Infort, 2015, s. 28-39, ISBN 978-83-62952-16-8.
  9. Liebenau, Meßtischblatt nr. 3658, 1:25 000, 1934.